Critical Views

Το Κυπριακό έχει φτάσει σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γ.Γ. του ΟΗΕ και των διαπραγματευτών, έχουν συμφωνηθεί τα περισσότερα και παραμένουν κάποιες (σημαντικές) λεπτομέρειες.

Μπορούμε να δούμε το κεντρικό χαρακτηριστικό της πολιτικής ως την αέναη σύγκρουση μεταξύ συναίνεσης και δια της βίας επιβολής. Αντίστοιχα, θα μπορούσαμε να δούμε τη δημοκρατία ως το πολίτευμα που στηρίζεται στη συναίνεση των κυβερνωμένων, ενώ τις διάφορες μορφές αυτοκρατίας / αυταρχίας ως τα πολιτικά συστήματα που επιβάλλουν τη θέληση του ενός ή των λίγων κυβερνώντων δια του καταναγκασμού (αυτοκρατορίες, αυταρχικά εθνικά κράτη κ.ο.κ.). Οπότε και διαχρονικά η ιστορία σημαδεύτηκε από τον ανταγωνισμό δημοκρατικών και αυταρχικών καθεστώτων.

Τέλειωσαν οι εκλογές και έχουμε νέο πρόεδρο, παραμένει όμως το ερώτημα πως κατάφερε κάποιος ανεξάρτητος υποψήφιος να κερδίσει τη μάχη των εκλογών; Έχουν όντως τα πολιτικά κόμματα χάσει το εκτόπισμα τους; Θα έχουμε πλέον ένα διαφορετικό μέλλον, όπου ανεξάρτητα πρόσωπα με ιδιαίτερα χαρίσματα θα μπορούν να εκτοπίσουν τους κομματικούς υποψήφιους;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο στάδιο, αφού έχει επικρατήσει ένα απροσδόκητο ισοζύγιο δυνάμεων που συντείνει στη διαιώνιση της σύγκρουσης. Οι συνέπειες του πολέμου είναι ανυπολόγιστες, ενώ δεν διαφαίνεται λύση στο βάθος του ορίζοντα.

Πόσο δημοκρατική είναι η Κυπριακή Δημοκρατία; Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δημοκρατίας και λίγο αργότερα, την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την ανακήρυξη της Δημοκρατίας μας. Πόσο δημοκρατική, όμως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία;

Η 15η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Ο.Η.Ε., εδώ και κάποια χρόνια, ως η Παγκόσμια Ημέρα Δημοκρατίας. Αυτή η επέτειος προσφέρει μια ευκαιρία να αποτιμήσουμε την σημασία και την πορεία της δημοκρατίας στον κόσμο. Μιας πορείας που ήταν εντελώς απρόβλεπτη, αφού στα πρώτα στάδια της κανείς δεν θεωρούσε την δημοκρατία το καλύτερο πολιτειακό σύστημα.

Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε ούτε ένα πανεπιστήμιο. Και ξαφνικά, μέσα σε μερικές δεκαετίες, έχουμε δέκα πανεπιστήμια και περισσότερα από 40 κολέγια! Κατά αναλογία πληθυσμού διαθέτουμε πλέον τετραπλάσιο αριθμό (Χ4) τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από την Αμερική – η οποία διαθέτει 4.000 περίπου πανεπιστημιακά ιδρύματα, σε 332 εκατομμύρια πληθυσμό. Γιατί καθυστέρησε τόσο η εμφάνιση πανεπιστημίων στην Κύπρο; Είναι σωστό σήμερα να έχουμε τον μεγαλύτερο δυνατόν αριθμό;